به خود رسیده ام

به خود رسیده ام

بی همه گان به سر شود ، بی تو به سر نمی شود

داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود

بی تو برای شاعری ، واژه خبر نمی شود

بغض دوباره دیدنت ، از تو به در نمی شود

فکر رسیدن به تو ، فکر رسیدن به من

از تو به خود رسیده ام ، این که سفر نمی شود

دلم اگر به دست تو ، به نیزه ای نشان شود

برای زخم نیزه ات ، سینه سپر نمی شود

صبوری و تحملم ، همیشه پشت شیشه ها

پنجره جز به بغض تو ، ابری و تر نمی شود

بی همه گان به سر شود ، بی تو به سر نمی شود

داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود

صبور خوب خانگی ، شریک ضجه های من

خنده قصر بودنم ، زنگ خطر نمی شود

حادثه ی یکی شدن ، حادثه ای ساده نبود

مرد تو جز تو از کسی ، زیر و زبر نمی شود

به فکر سر سپردنم ، به اعتماد شانه ات

گریه ی بخشایش من ، که بی ثمر نمی شود

همیشگی ترین من ، لاله ی نازنین من

بیا که جز به رنگ تو ، دگر سحر نمی شود

بی همه گان به سر شود ، بی تو به سر نمی شود

داغ تو دارد این دلم ، جای دگر نمی شود